La Newsletter 12/52 de l'AALEME

Calvi : Noël légionnaire !

Rédigé par Charles Monti le Jeudi 27 Décembre 2012

Comme chaque année, la Légion étrangère a attiré une foule nombreuse à l’occasion de la visite de ses crèches de Noël. Les légionnaires du 2^e REP de Calvi ont fait preuve, pour la circonstance, d’une imagination et d’une minutie renouvelées lors de ce « cru 2012».

Huit crèches gigantesques ont émerveillé petits et grands tout au long de l’après-midi le 25 décembre, notamment celle de la CEA (compagnie d’éclairage et d’appui) qui a remporté le concours décerné par un jury toujours plus exigeant. Ce dernier était composé du maire de Calvi et madame, du chef de corps, du commandant en second, des présidents de catégories et leurs épouses respectives, de Me Virginie Lucciani, de M et Me Tony Canioni, de M Gillot, de M. et Me Heer (président de l’amicale des anciens légionnaires parachutistes en Corse) et du père Roland-Gosselin.

Au-delà de cette manifestation, il est a noter la particularité du Noël à la Légion.
Véritable fête de famille pour ces hommes issus de près de 150 pays, la veillée constitue un moment privilégié où la convivialité prend le pas sur la rigueur du quotidien pour faire place à la fraternité familiale.
Après la messe, un véritable repas de gala est organisé par les compagnies, et les militaires du rang réalisent des sketches où ils dépeignent les travers de leurs cadres lors des activités de l’année écoulée.

Les 1 100 hommes passent donc ce moment au camp Raffalli avant que les mariés ne regagnent la maison tôt le matin du 25 décembre.

Enfin, les festivités s’articulent également autour d’un challenge de sport dont l’épreuve reine est le cross de masse.

Depuis le mois de septembre, ces trails sont ouverts aux compétiteurs civils, et récompensés par de nombreux lots désormais.
Les autres épreuves étaient cette année les jeux de force, le rugby, le volley-ball et le pentathlon militaire.

Nouveaux renforts français en RCA

Le mamouth

dimanche 30 décembre 2012

A bord du Transall R157 avec les légionnaires du 2^e REI. Noter l'AT4CS côté gauche (photo EMA).

L'EMA envoie de nouveaux renforts en RCA. La compagnie motorisée armée par le 2^e REI est arrivée du Gabon tôt ce matin, par Transall, avec un état-major tactique fourni par le 6e BIMa. De fait, c'est donc le chef de corps du 6e BIMa, le colonel Bruno Paravisini, qui prend en mains les opérations, tenues jusqu'à maintenant par le C2 du 8^e RPIMa, qui commandait la compagnie de ce même régiment postée au titre de Boali à Bangui.
Le Gabon est donc vidé de ses moyens de combat, même s'il y reste les hélicoptères.En outre, deux Puma (soit 50% du potentiel sur place) sont venus directement du Tchad ce matin. Ces Puma peuvent permettre, le cas échéant, de produire de l'appui-feu, et d'extraire des ressortissants isolés. En 1997, en 2004, en 2011, de tels Puma ont eu un effet immédiat dans un contexte à peine différent, en Afrique.
C'est au Tchad que résident désormais les renforts les plus proches, autant en avions de transport  (Transall, Hercules) qu'en moyens terrestres, et à Djibouti (5^e RIAOM). Ensuite, si les choses s'aggravant, il faudra recourir au Guépard 12 heures.... armé par deux compagnies du 2^e REP.
On peut imaginer que par delà ces moyens terrestres, des moyens aériens ont également été placés en alerte, pour extraire les ressortissants français et étrangers. Une RESEVAC peut consommer une dizaine d'avions tactiques. Le besoin en avions stratégiques est moins flagrant, du fait de la proximité du Tchad.
En tout état de cause, les renforcements de la semaine démontrent que malgré les entailles successives, l'outil militaire français n'est pas rouillé. Pour opérer en RCA, en tout cas.

aa

Maître Diégo FALCONE

Ce qui est en ligne depuis la dernière Newsletter...

• Evaluation de robots et drones au 2ème REI
• Inauguration du couloir mémoriel au 2° REG
• Execice Vaillant 2012 au 1° Régiment étranger
• 50° anniversaire de l’implantation du 1° RE à Aubagne
• Prise d'armes de la 6° Brigade légère blindée
• kis daru
• Ένας Λαρισαίος «λεγεωνάριος» θυμάται…
• Nouveaux renforts français en RCA
• Paëlla de l'AALE du pays d'Aix et de la Sainte-Baume 2012
• Mort de deux Officiers
• AAAEAI N° 95
• 50 ans que la Légion étrangère est à Aubagne
• Visite de FR3 à l'AALE du pays d'Aix et de la Sainte-Baume
• A.M.S-PARIS
• Vicente Almandos Almonacid
• Camerone de Robert Giraud
• Schwarzkopf. La mort d’un général quatre étoiles
• Décès du général Schwarzkopf
• Etats-Unis : Décès du général Norman Schwarzkopf
• Fuerzas especiales de EE.UU., Francia e Israel alistan intervención en Siria
• Calvi : Noël légionnaire !
• Mesures de précaution.
• A Notre Dame la Neuve la Messe des familles et de la Légion a réuni près de 800 personnes
• REP INFO décembre 2012
• CARNET INDIVIDUEL DES SERVICES AERIENS du Capitaine JEANPIERRE
• Les morts et les vivants
• Un légionnaire est parti, d’autres sont oubliés…
• SCHLOTTIG
• Maître Diégo FALCONE
• Maître Roland SEIGNEURIE
• Camerone de l'AALESSE
• AG 2013 de l'AALESE
• LEGION ETRANGERE ISERE N° 2
• Lettre de l'ASAF/FRANCE‏
• Lettre de l’ASAF 12/12
• Message de Noël
• Lettre de la délégation ASAF 34/14
• Proposition de loi sur le 11 novembre
• AG 2013 de l'AALE de Nîmes.
• DVD de l'IILE.
• TIM N° 240
• Armées d'aujourd'hui n° 376
• Armée française, seuil critique ?
• La Newsletter 12/51 de l'AALEME

Ένας Λαρισαίος «λεγεωνάριος» θυμάται…

21 Φεβρουαρίου 2011

Πολεμώντας με τη Λεγεώνα των Ξένων

Σε Ινδοκίνα και Αλγερία με το κεπί και το πράσινο μπερέ

Του Δημήτρη Βάλλα, φωτ. αρχείο Δ. Βάλλα

Τον συναντούσαμε σχεδόν κάθε μέρα στην κεντρική πλατεία που είτε κρύο, είτε ζέστη είχε, ήταν μόνιμα εκεί. Μόνιμα παρέα με άλλους της ηλικίας του στα παγκάκια, την ώρα που οι ιστορίες για τον Εμφύλιο και την Κατοχή, ήταν πάντα το αγαπημένο θέμα συζήτησης για όλους…

Ο ίδιος ποτέ δε μιλούσε. Άκουγε όμως πάντα με προσοχή όλες τις ιστορίες που συνήθως είχαν πολέμους, πολύ αίμα,  και κατέληγαν πάντα ηρωικά και γεμάτες από δόξα…

Στο κεφάλι του, επίσης μόνιμα, λές και ήταν…καρφωμένο, ένα πράσινο μπερέ που ποτέ δεν έβγαζε τουλάχιστον σε ανοιχτούς χώρους.

Τέλειωναν οι ιστορίες, χαμογελούσε και όταν πέρναγε η ώρα, γραμμή για το σπίτι μέχρι υο επόμενο ραντεβού για την άλλη μέρα στο ίδιο σημείο.

Όταν καλοκαίριασε, θυμάμαι, χωρίς να εγκαταλείψει το πράσινο μπερέ έβγαλε το βαρύ μάλλινο σακάκι και φόρεσε τα κοντομάνικα.

Ήταν τότε που πραγματικά γνώρισα τον «Λεωνίδα».

Legio patria nostra

Αν και μιας κάποιας ηλικίας τα μπράτσα του δυνατά και μυώδη και η χειραψία μαζί του σχεδόν σου τσάκιζε τα δάχτυλα.

Όμως αυτό που ξεχώριζε ήταν άλλο: Και τα δύο χέρια γεμάτα τατουάζ κάτι σαν πίνακες ζωγραφικής, με εξωτικούς φοίνικες, ερήμους, παράξενους σταυρούς με βέλη και αραβικά ονόματα.

…Με κατάλαβε ότι τον παρατηρούσα, με κοίταξε με νόημα και μου σφύριξε σχεδόν ψιθυριστά στα λατινογαλλικά: “Legio patria nostra”.

«Η Λεγεώνα λοιπόν ήταν για πολλά χρόνια η πατρίδα μου.

Περίπου 12 χρόνια ήμουν στη Λεγεώνα των Ξένων…

Θα σου πω την ιστορία μου και θα ψάξω στο μπαούλο να σου βρω και παλιές φωτογραφίες , όμως δεν θέλω ονόματα… Για σένα θα είμαι ο «Λεωνίδας», όπως τότε με φωνάζανε στη Λεγεώνα.»

Τελικά την τήρησε την υπόσχεσή του.

Άργησε βέβαια πολύ, μέχρι που ξεπέρασε  το «τι νόημα έχουν τώρα όλα αυτά», έβγαλε το πράσινο μπερέ και εκεί στο καφενείο της γειτονιάς άρχισε η περιπέτεια…

Από τα ορυχεία στη Λεγεώνα

Στα 17 μου χρόνια έφυγα λοιπόν από τη Λάρισα στο 1953 μετανάστης στο Βέλγιο.

Εκεί έπιασα δουλειά σε ένα ανθρακωρυχείο στην πόλη Κουρσέλ όπου και γνώρισα έναν Έλληνα από την Ελασσόνα με τον οποίο γίναμε φίλοι.

Σε κάποιο διάλειμμα από τη δουλειά κοιτούσαμε και οι δύο ένα ελληνικό περιοδικό τον «Θησαυρό» που είχε φωτογραφίες και έγραφε για τα κατορθώματα της Λεγεώνας των Ξένων.

Ενθουσιαστήκαμε λοιπόν, εγώ 17 χρονών και εκείνος 28, τα συμφωνήσαμε και μετά από λίγες ημέρες φεύγουμε από το ορυχείο και το Βέλγιο και περνάμε στη Γαλλία, στο Παρίσι.

Γαλλικά ξέραμε λίγα, έτσι πήγαμε στο πρώτο αστυνομικό τμήμα που βρήκαμε μπροστά μας και ζητήσαμε πληροφορίες για τη Λεγεώνα.

Μας έβαλαν λοιπόν σε ένα περιπολικό και μας πήγαν έξω ακριβώς από την πύλη του στρατοπέδου σε ένα προάστιο του Παρισιού.

Περάσαμε την πύλη και βρήκαμε έναν Έλληνα λοχία της Λεγεώνας- Γ. Αποστολάκης λεγόταν, ήταν Κρητικός-και μας πήγε για κατάταξη.

Μας δέχτηκαν, υπογράψαμε και μας πήγαν στη Μασσαλία σε ένα στρατόπεδο νεοσυλλέκτων με άλλα 1.600 περίπου άτομα.

Σχεδόν αμέσως μετά μας βάζου σε ένα καράβι με προορισμό τη Σαιγκόν. Στο Βιετνάμ που ήταν γαλλική αποικία είχε ήδη αρχίσει η επανάσταση και γινόταν εκεί ομηρικές μάχες.

Το τελευταίο οχυρό των Γάλλων ήταν το Ντιεν Μπιεν Φου και η Λεγεώνα μαζί με τον τακτικό στρατό και τους αλεξιπτωτιστές είχαν αναλάβει την υπεράσπισή του.

Η πολιορκία κράτησε πολλούς μήνες και εκεί είχαμε αποκλειστεί με ανεφοδιασμό μόνο από τον αέρα.

Τελικά το οχυρό έπειτα από πολύνεκρες μάχες παραδόθηκε και συλληφθήκαμε όλοι αιχμάλωτοι.

Μόνο η Λεγεώνα είχε εκεί περίπου 6.000 νεκρούς.

Μας κράτησαν μερικούς μήνες μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης και έπειτα ένας Βιετναμέζος στρατηγός, θυμάμαι τον έλεγαν Τζιά μας ειπε:

Πήρα θάρρος και του λέω στα γαλλικά «ου μον ζενεράλ» δηλαδή που στρατηγέ μου. Μου απάντησε ως εξής: «Νεαρέ στρατιώτη, θυμήσου τα λόγια μου ότι όπου και να σας πάνε και από εκεί θα σας διώξουν…»

…Πράγματι, είχε δίκιο γιατί τελικά έτσι έγινε.

Μας έβαλαν πάλι σε ένα καράβι και αποβιβαστήκαμε στο Οράν στη Αλγερία στα τέλη του 54.

Εντάχθηκα στο 13^ο Σύνταγμα Ειδικών Δυνάμεων και άρχισε νέα εκπαίδευση στον ανταρτοπόλεμο για να καταστείλουμε το Απελευθερωτικό Κίνημα που είχε αρχίσει ένοπλη δράση από το 1950.

Αλγέρι, Τιαρέτ, Μπατνά, Μπουάμαμα, Κέντσιλα, Σαχάρα.

Σε ερήμους, πόλεις και χωριά για 8  χρόνια ήμουν μόνιμα σε πόλεμο.

Το 1962 με απόφαση του ΟΗΕ που δέχθηκε ο Ντε Γκωλ, οι Γάλλοι έφυγαν από την Αλγερία που κέρδισε την ανεξαρτησία της.

Φύγαμε και εμείς και επιστρέψαμε στη Γαλλία στη πόλη Ομπαν.

…Ήταν και η αρχή του τέλους για τη Λεγεώνα καθώς αναμίχθηκε και σε κίνημα κατά του Ντε Γκωλ που όμως απέτυχε.

Ο Γάλλος πρόεδρος κυριολεκτικά «αποψίλωσε» τη Λεγεώνα των Ξένων που από 50.000 άνδρες έφθασε τότε στους 25.000…»

Ο Λεωνίδας ξαναβάζει το πράσινο μπερέ και ετοιμάζεται να φύγει.

Θα μου πεί ακόμα πολλά, για τα παλιά ες-ες που είχε ενταχθεί στη Λεγεώνα και έκαναν τα χίλια όσα, για άπειρες περιπέτειες και για πολλά άλλα.

«Αλήθεια Λεωνίδα μήπως το μετάνιωσες τελικά;»

Ανόητη ερώτηση, το κατάλαβα μετά, αλλά ήταν πλέον αργά …

«Δημοσιογράφε, θα μου πει, Je Ne Regrette Rien (σ.σ δεν μετανιώνω για τίποτα στα γαλλικά)… και το όνομά μου είναι Γιάννης…»

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΛΕΓΕΩΝΑΣ

Η Λεγεώνα των Ξένων (γαλλικά: Légion étrangère) είναι μισθοφορικό στρατιωτικό σώμα στην υπηρεσία της Γαλλίας. Ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου 1831, με διάταγμα του υπουργού των Στρατιωτικών Ζαν Σουλτ, του άλλοτε στρατάρχη του Βοναπάρτη. Στο διάταγμα αναφερόταν ότι η Λεγεώνα θα πολεμούσε έξω από το έδαφος της Γαλλίας. Αποτελείται από ξένους διαφόρων εθνικοτήτων· συνήθως στη Λεγεώνα κατατάσσονται άνθρωποι που, για διάφορους λόγους, διώκονται από τη χώρα τους. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της Λεγεώνας είναι η σιδερένια και, πολλές φορές, απάνθρωπη πειθαρχία της.

Η πρώτη πολεμική επιχείρηση της Λεγεώνας των Ξένων έγινε τον Απρίλιο του 1832 στην τοποθεσία Μεζόν Καρέ της Αλγερίας. Η Αλγερία έγινε για μεγάλο χρονικό διάστημα έδρα της Λεγεώνας. Το 1835 στάλθηκε στην Ισπανία για να πολεμήσει στο πλευρό της βασίλισσας Ισαβέλας εναντίον των Βάσκων οπαδών του διεκδικητή του θρόνου Ντον Κάρλος. Η Λεγεώνα τότε απέκτησε το έμβλημά της: «Ηοnneur et Fidelite» (Τιμή και Πίστη). Ο πόλεμος κράτησε μέχρι το 1839 και στη διάρκειά του η Λεγεώνα είχε μεγάλες απώλειες. Από τους 5.000 λεγεωνάριους, που είχαν ξεκινήσει, απέμειναν μόνο 500.

Από το 1839 και μετά η Λεγεώνα των Ξένων αναδιοργανώθηκε και πήρε μέρος σε όλες τις υπερπόντιες επιχειρήσεις της Γαλλίας. Το 1854 – 56 πήρε μέρος στον πόλεμο της Κριμαίας. Το 1859 πολέμησε στη Ματζέντα της Ιταλίας εναντίον των Αυστριακών. Λίγα χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε στο Μεξικό, για να στηρίξει το βασιλιά Μαξιμιλιανό, όπου διακρίθηκε στη μάχη του Καμερόνε (30 Απριλίου 1863). Το 1870 η Λεγεώνα πολέμησε στο πλευρό του τακτικού στρατού του Ναπολέοντα Γ΄ εναντίον των Πρώσων. Στα κατοπινά χρόνια πήρε μέρος στους νέους αποικιακούς πολέμους της Γαλλίας, ιδιαίτερα στην Ινδοκίνα.

Μάχη στο Κονγκό το 1978. Στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο πολέμησε στο πλευρό του γαλλικού στρατού. Με τη λήξη του μεταφέρθηκε στο Μαρόκο, για να αντιμετωπίσει την εξέγερση του Αμπντ Ελ Κριμ. Η έκρηξη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου προκάλεσε συρροή ξένων εθελοντών. Το 1941 η Λεγεώνα πολέμησε στη Συρία με τις δυνάμεις του Ντε Γκολ και το 1942 στις ερήμους της Λιβύης και της Αιγύπτου εναντίον του Ρόμελ. Πήρε μέρος στην απόβαση στην Προβηγκία τον Αύγουστο του 1944. Στο τέλος του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου οι δυνάμεις της Λεγεώνας έφταναν τους 20.000 άντρες. Οι εθελοντές που κατατάχτηκαν εκείνη την εποχή προέρχονταν κυρίως από τη Γερμανία. Αρκετοί απ” αυτούς ανήκαν προηγούμενα στα Ες-Ες.

Η Γαλλία χρησιμοποίησε τη Λεγεώνα των Ξένων εναντίον των λαών των αποικιών της, που εξεγέρθηκαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Η Λεγεώνα πολέμησε εναντίον των ιθαγενών της Μαδαγασκάρης, της Ινδοκίνας, της Αλγερίας. Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αλγερίας (1962) σήμανε και το τέλος της δράσης της Λεγεώνας ως αποικιοκρατικού στρατού. Σήμερα η έδρα της Λεγεώνας βρίσκεται στην Ομπάν της Γαλλίας, στις εκβολές του Ροδανού. Ο κύριος όγκος των δυνάμεών της στρατοπεδεύει στην Κορσική. Μπορεί να καταταγεί στη Λεγεώνα οποιοσδήποτε, για περίοδο τουλάχιστον 5 χρόνων. Οι αξιωματικοί είναι συνήθως Γάλλοι.

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ/KEIMENO: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΛΛΑΣ

Bel Abbès par Laure Diana.

Se désabonner